برونو كرايْسْكي، سياست‏مدار برجسته اتريشي در 11 ژانويه 1911م، در يك خانواده يهودي در ويِن پايتخت اتريش به دنيا آمد. وي در 15 سالگي به حزب جوانان سيوسياليست پيوست و با آغاز جنگ جهاني دوم با پناهنده شدن به سوئد، به شغل خبرنگاري پرداخت. كرايسكي در چهل سالگي وارد كابينه شد و در سال 1955م به عنوان وزير مشاور در مذاكرات استقلال اتريش، شركت جست. وي شهرت سياسي خود را از اوايل 1960م به عنوان وزير امور خارجه اتريش كسب كرد و در سال 1970م به صدر اعظمي اين كشور دست يافت. كرايسكي هم‏چنين در انتخابات سال 1975 و 1980م نيز بر رقباي خود پيشي گرفت و سمت صدر اعظمي را براي خود حفظ كرد. وي به سراسر جهان سفر نمود تا ويِن را به عنوان يك مركز بين‏المللي براي سازمان ملل و محلي براي زمام‏داران جهاني توسعه دهد. كرايسكي در اوايل 1970م در امور خاورميانه فعاليت داشت و سه هيأت حقيقت‏ياب بين‏المللي را كه در صدد حل و فصل مسالمت‏آميز مناقشه اعراب و اسرائيل بودند، رهبري كرد. كرايسكي پيشتاز تشنج‏زدايى در اروپا بود. او اولين رهبر غربي بود كه ياسر عرفات، رهبر ساف را در سال 1980م به حضور پذيرفت و به سازمان آزادي‏بخش فلسطين، وضعيت نيمه ديپلماتيك اعطا نمود. همدردي كرايسكي با فلسطيني‏ها و انتقادات وي از سياست‏هاي رژيم صهيونيستي، روابط اتريش را با اين رژيم تيره كرد اما در اوايل 1983م، كرايسكي ابتكار اتريش در تلاش براي مبادله زندانيان رژيم صهيونيستي و ساف را آغاز نمود. وي هم‏چنين در حمايت از هم‏زيستي شرق و غرب، رئيس جمهور وقت امريكا را به سبب اِعمال مجازات‏هاي اقتصادي عليه شوروي سابق و لهستان مورد حمله قرار داد. برونو كرايسكي در ماه‏هاي آخر عمر خود از بيماري قلبي رنج مي‏برد تا اينكه سرانجام در بيست و نهم ژوئيه 1990م در هفتاد و نه سالگي درگذشت.